دکتر خسرو فرشیدورد

خلاصه :

اگر اهل ادبیات باشید و دستور زبان فارسی را دوست بدارید، بعید است نام این استاد بزرگ و کتاب کم‌نظیرش را نشنیده باشید. او خالق یکی از بهترین کتاب‌های دستور زبان فارسی است که راهگشای معلّمان، محقّقان و استادان زبان فارسی شده؛ دستور مفصّل امروز! 

نگاه دقیق، علمی و روشنگر این محقّق نامی در این کتاب، شگفت‌انگیز است.

او در سال 1308 در ملایر به دنیا آمد و تا زمان بازنشستگی از بزرگترین استادان دانشگاه تهران بود. 

تخصص اصلی دکتر  فرشیدورد دستور زبان و نگارش فارسی بود و در نقد ادبی و سبک شناسی نیز صاحب‌نظر بود. از وی علاوه بر مقالات متعدّد، بیش از 16 عنوان کتاب و همچنین دو مجموعه شعر برجای مانده است.

ایشان به غیر از تسلّط بر زبان‌های عربی و فرانسه، آشنايی زیادی با زبان‌های انگلیسی، پهلوی، اوستایی و فارسی باستان داشتند.

دکتر خسروفرشیدورد  9 دی سال 1388 در خانه‌‌ی سالمندان در تنهایی و بیماری درگذشت. خبر درگذشت وی یک هفته بعد از مرگ، انتشار یافت...

غزل زیبایی از او:

این خانه قشنگ است ولی خانه‌ی من نیست
این خاک چه زیباست، ولی خاک وطن نیست
 
آن کشور نو، آن وطن دانش و صنعت
هرگز به دل‌انگیزی ایران کهن نیست
 
در مشهد و یزد و قم و سمنان و لرستان
لطفی ست که در کلگری و نیس و پکن نیست
 
در دامن بحر خزر و ساحل گیلان
موجی ست که در ساحل دریای عدن نیست
 
در پیکر گل‌های دلاویز شمیران
عطری ست که در نافه‌ی آهوی ختن نیست
 
آواره‌ام و خسته و سرگشته و حیران
هرجا که روم هیچ کجا خانه‌ی من نیست
 
آوارگی و خانه به دوشی چه بلایی ست
دردی ست که همتاش در این دیر کهن نیست
 
من بهر که خوانم غزل سعدی و حافظ
در شهر غریبی که در او فهم سخن نیست
 
هرکس که زند طعنه به ایرانی و ایران
بی شبهه که مغزش به سر و روح به تن نیست
 
پاریس قشنگ است ولی نیست چو تهران
لندن به دلاویزی شیراز کهن نیست
 
هر چند که سرسبز بود دامنه‌ی آلپ
چون دامن البرز پر از چین و شکن نیست
 
این کوه بلند است ولی نیست دماوند
این رود چه زیباست ولی رود تجن نیست
 
این شهر عظیم است ولی شهر غریب است
این خانه قشنگ است ولی خانه‌ی من نیست