عبدالرحیم سعیدی راد، در سال 1346 در شهر دزفول متولد شد. او تحصیلات خویش را در رشتة زراعت و اصلاح نباتات تا مدرک فوق لیسانس ادامه داد. مجموعة شعر او با عنوان «گزیدة ادبیات معاصر شمارة 77» در سال 1380 برگزیدة کتاب سال دفاع مقدس و کتاب سال دانشجویی شد. سعیدی راد در سال 1376 نقر اول جشنوارة مطبوعات کشور در سال 1387 ونفر نخست «اولین جشنوارة بین‌المللی آخرین منجی» در بخش قطعات ادبی گردید. «بعد از باران»، «زخم‌های خورشید»، «فانوس سنگی»، «بر بلندای عشق»، «من راضیم به این همه دوری»، «سه فرار برای یک شهید»، «دیگر عرضی ندارم» و «ساعت به وقتی دلتنگی» از جمله آثار اوست. مجموعة نثر ادبی حاضر با عنوان «حق با آفتابگردانهاست» نیز از آثار سعیدی‌راد است. این نثرها در سه فصل با عنوان نامه‌ها، دانه‌های تسبیح، و یادهای زلال تنظیم شده‌اند. قفس؛ چفیه؛ راه بی‌همراه؛ رد پای مولا؛ نگذارید حرف امام زمین بماند؛ مرخصی؛ رئیس یا مدیر؟؛ دو رکعت عشق؛ دعای کمیل؛ و زیر باران عناوین پاره‌ای از نثرها است.
