حضرت «محمد بن علی» (ع) هفتمین معصوم و پنجمین امام شیعیان، در روز سوم ماه صفر سال 57 هـ . ق در شهر مدینه متولد شد. پدر بزرگوارش امام زین‌العابدین (ع) و مادرش فاطمه دختر امام حسن مجتبی (ع) بود. ایشان را به خاطر بهره‌مندی از علوم بسیار باقرالعلوم (شکافندة علم‌ها) لقب دادند. امام باقر (ع) 4 ساله بود که واقعة جانگداز کربلا رخ داد. وی در کنار پدر و جد بزرگوارش حوادث آن روز را از نزدیک دید. در دوازدهم محرم سال 95 هـ . ق دوران امامت امام باقر (ع) آغاز شد و ایشان عهده‌دار رهبری شیعیان شد. اوضاع دستگاه حکومتی آن زمان باعث شد که امام باقر (ع) با هدف ترویج پیام تشیع و زدودن افکار خرافی و انحرافی، بیش از پیش معرفی و ترویج شود، اما ترویج و کوشش علمی امام باقر (ع) برای خلیفة اموی «هشام بن عبدالملک» بسیار ناگوار بود تا آنجا که هفتم ذی‌حجه سال 114 هـ . ق ایشان را مسموم و به شهادت رساندند. واقعة جانگداز کربلا، شهادت امام زین‌العابدین (ع) و حوادث دوران عباسی از زمان محمد بن علی علیه‌السلام برای گروه‌های سنی «د» و «هـ» به نگارش درآمده است.
