حضرت حسن بن علی العسگری (ع) سیزدهمین معصوم و یازدهمین امام شیعیان در هشتم ربیع‌الثانی سال 232 هـ . ق در شهر مدینه متولد شد. پدر بزرگوارش امام هادی (ع) بود و مادرشان حدیث نام داشت. با شهادت امام هادی (ع) در رجب سال 254 هـ . ق دوران امامت امام حسن عسگری (ع) آغاز شد و ایشان رهبری شیعیان را برعهده گرفتند. امام حسن عسگری (ع) در دوران حیات خود با شش خلیفة عباسی معاصر بود. از میان این شش خلیفه تنها «منتصر» فرزند متوکل که علیه پدر خود قیام کرده و خلافت را به دست گرفته بود، به امام (ع) آزاری نرساند. اما او توسط چهار خلیفة عباسی «مستعین»، «معتز»، «مهتدی» بارها دستگیر شده و روانة زندان شد، اما علیرغم تمام سخت‌گیری‌ها، موفق شد که شاگردان بسیاری را تربیت کرده و گام‌های موثری در جهت ترویج اسلام راستین در قالب مذهب شیعه بردارد. امام حسن عسگری «ع» در هشتم ماه ربیع‌الاول سال 260 هـ . ق به وسیلة زهری که معتمد عباسی به ایشان خورانید، به شهادت رسید. این کتاب برای گروه سنی «د» و «هـ» به نگارش درآمده است.
